అతను ముందు గదిలో తన కేన్ చెయిర్ లో కూర్చుని ఆ నాటి దినపత్రిక చదువుకుంటున్నాడు. ఏదో అలికిడి. పేపర్లోనుంచి తలెత్తి చప్పుడైన వైపు చూసాడు. గుమ్మంలో నుంచి వీస్తున్న గాలికి హాలులోనుంచి లోపలి గదిలోకి వెళ్లే గుమ్మానికి వెళ్ళాడుతున్న కర్టెన్లు కదులుతున్నవి. అతను మళ్ళీ తన తలని పేపర్లోకి దూర్చేసాడు.
మళ్ళీ అలికిడి.
అతను పట్టించుకోలేదు.
మళ్ళీ అలికిడి. ఈ సారి గుర్తు పట్టాడు. తనెరిగిన శబ్దమే. నవ్వుకుంటూ పేపర్లోనుంచి తలెత్తాడు. ఆశ్చర్యంగా అలా చూస్తూ ఉండిపోయాడు.
తన కూతురు. అక్కడ నిలబడి ఉంది. గుమ్మం పక్కనే. గుమ్మాన్ని తన కుడిచేత్తో పట్టుకుని. నవ్వుతోంది. నవ్వుతూ తన వంక చూస్తోంది.
మరో రెండు అడుగులు.
అతను పేపర్ని పక్కన పడేసాడు.
చేతులు చాపాడు.
గబ, గబ, గబ, గబ వచ్చి చేతుల్లో వాలిపోయింది.
త్రికాల వేదం ఇదే – ఈ బందా నాదం ఇదే!!